Mag ik jullie voorstellen...

In de beginfase van het Centrum voor Gezond Zijn liep mijn hoofd over van de ideeën. Als ik 's morgens beneden kwam vertelde ik ze meteen aan Iris. "Als jij een nieuw idee hebt dan hoor ik het altijd als eerste hè" zei ze op een ochtend. 'Ja', knikte ik enthousiast. "Maar dat is soms ook wel een beetje vermoeiend" vervolgde ze. Oeps, daar had ik nog niet aan gedacht. Ze had gelijk, natuurlijk. Daar moest ik rekening mee houden. Ik vond het goed dat ze het zei. Vriendelijk en toch duidelijk, daar houd ik van.
Dus liep ik op een zondagochtend met een hoofd vol onuitgesproken ideeën rond. Ik realiseerde me dat ik het druk zou krijgen. Zelfs zo druk dat ik geen tijd zou hebben om een paar keer in de week muffins en appeltaart te bakken. Wat moest ik daar nou weer op verzinnen? Want ik wilde wel graag huisgemaakt gebak serveren.'s Middags werd er aangebeld. Voor de deur stond Omaira die schuin tegenover mij woont. Ze had een pakketje aluminiumfolie in haar hand.

Ze kan zóó lekker bakken!

Onze zonen hebben een tijdje met elkaar opgetrokken. En zoals dat gaat met kinderen in de 'vlegel-jaren' (zoals een oude mevrouw eens zei) hielden wij nog wel eens ruggespraak. Maar dat terzijde.

"Ja" zei ze, "ik heb muffins gebakken en wil ze even laten proeven. Wat vind je ervan?" Mijn mond viel open. Was Omaira het antwoord? Het universum werkte wel heel erg snel!
De muffins waren heerlijk. En natuurlijk heb ik Omaira gevraagd of ze dat vaker wilde doen. En jááá dat wilde ze. Omaira wordt de 'chef-kok' van het Centrum voor Gezond Zijn.

Sinds die tijd komt zij regelmatig langs. Ze is verschillende recepten aan het proberen. Gisteravond nog kwam ze met overheerlijke gebakken linzenballetjes langs. Die had ze samen met haar vriend gemaakt. Mmm, ik ben zo graag haar proefkonijn!
Zelf komt Omaira van de Antillen en haar vriend uit Portugal. Dus het worden smaakvolle, eerlijke, heerlijke bio-fusion gerechten. Ik kan niet wachten tot we opengaan...