Hoezo een biologische bestelsite

"Heb je dat altijd al willen doen?", vroeg een vriendin aan mij. "Heb je altijd al een biologische bestelsite willen hebben?" Nou nee. Ik lag niet als kind al te dromen van een Vrolijke Framboos. Ik heb wel altijd de behoefte gehad om voor mensen te zorgen. Dat ze zich goed voelen en gerespecteerd en gewaardeerd. Daar moet je trouwens mee uitkijken want voor je het weet schiet je door van zorgen voor naar zorgen maken om. Mijn kinderen weten daar alles van. "Je bent weer overprotective" zeggen ze dan. Oeps...

Nu nog een logo maken. Er staan genoeg plaatjes op internet dus dat komt wel goed.

Maar ik dwaal af. Toen ik drie kleine kinderen had wilde ik heel graag biologisch eten. En dat kon niet want het was veel te duur. Ik heb me toen vaak vervelend gevoeld omdat ik mijn kinderen niet de kwaliteit kon geven die ik zo graag wilde. Met een andere moeder samen hebben we geprobeerd om een soort voedselcollectief te beginnen maar het is toen niet gelukt. Te onwetend, te onzeker en te druk. Het was gewoonweg niet het goeie moment.

De afgelopen maanden kwam het idee weer terug. Zeker ook door het ontstaan van de Groenteclub. Blijkbaar kon zoiets wel. En wat de Groenteclub op het gebied van groente doet, wil ik met houdbare waren doen. Winst maken op producten is niet nodig. Als de kosten maar gedekt zijn. De winst zit hem erin dat nog meer mensen het Centrum voor Gezond Zijn gaan ontdekken en bezoeken.
En hoe leuk is het dat heel veel mensen nu wel biologische producten kunnen kopen. Ook degenen met een kleine beurs. Want het scheelt soms tot wel 30 % in prijs!

Nu is het wel het goeie moment. Ik ben niet meer onzeker of onwetend of te druk. Haha, dat laatste is niet waar. Maar de Vrolijke Framboos bestaat bij de gratie van samenwerking. Ik heb er alle vertrouwen in dat het gaat lukken. En veel biologische handen maken licht werk...

Vandaag koken de kinderen!

Wat hebben wij eigenlijk in de vakantie te bieden? Meestal richten we ons op volwassenen. Maar in de vakantie zijn de kinderen thuis en  willen we iets aanbieden waar iedereen wat aan heeft. Dus liet ik mijn gedachten de vrije loop en praatte erover met andere 'denktanks'. Uiteindelijk bleven er een paar ideeën over. Wat denk je van het volgende:
Het is vakantie en de kinderen zijn thuis. Je wilt iets gezelligs gaan doen maar de keuken moet gedweild en je hebt je partner al een tijd niet echt gesproken (of zoiets). Dan kun je dit doen: je brengt je kinderen (tussen 8 en 12 jaar) naar het Centrum voor Gezond Zijn. Daar gaan ze samen met Navanita een heerlijke maaltijd bereiden. Er wordt geraspt, geroerd, gebakken en gekookt.

Zo lekker wordt het dus!

Natuurlijk biologisch én vegetarisch. Jij gaat ondertussen doen wat je al zo'n tijd wilt doen. Of misschien ga je wel helemaal niks doen ;-) En om zes uur kom je met de rest van het gezin naar het centrum om daar samen met je trotse kokskinderen een heerlijk diner te genieten.
Volgens mij is iedereen dan blij, toch?
De kinderen krijgen de recepten mee naar huis zodat ze thuis ook nog eens smakelijk aan de gang kunnen. In de agenda zie je op welke dagen jij en vooral je kinderen kunnen komen. Ik ga zeker eens mijn neus om het hoekje van de deur steken. Al is het alleen maar om te ruiken wat voor lekkers ze nu weer gekookt hebben...

Een bijzondere ontmoeting

Elke tweede maandagmiddag van de maand is het naaiatelier in het centrum. Dan kunnen mensen hun naai- en verstelwerk meenemen en het op de naaimachine bij ons afmaken. Dan werk je eindelijk die stapel weg en is het praktisch en gezellig tegelijk. Afgelopen maandag was het weer zo ver. Maar ik was helemaal vergeten dat het tweede Pinksterdag was. Dus ik was er wel maar verwachtte geen bezoekers.

Eindelijk al die klusjes weer gedaan...

Toch stapte er om één uur een meneer naar binnen. Een oudere, net geklede heer met een vriendelijk gezicht. 'O jee', dacht ik, 'die heeft het verkeerd begrepen. Hij denkt vast dat hij hier zijn spullen af kan leveren en dat ik het voor hem ga maken.' We gingen even zitten met een kopje thee. En hij begon te vertellen. Dat hij zesennegentig was en dat hij sinds kort in Naarden woonde. Nee, hij had geen verstelwerk bij zich. Misschien de volgende keer. Hij kon op een naaimachine wel een beetje de weg vinden. Hij had per slot van rekening jaren op tafel gezeten.
'Huh? Op tafel gezeten?'
Deze meneer was lang geleden kleermaker geweest en had dus uren in kleermakerzit op tafel zitten naaien! Of ik de 'ik en jij steek' en de kettingsteek wel kende. Of wist wat pikeren was.

Ken jij ze nog? Paul de kleermaker wel hoor!

Hij kwam dus helemaal niet zijn verstelwerk afleveren. Hij kwam juist kijken of hij mensen advies kon geven omdat hij vijfentwintig jaar kleermaker was geweest! Mijn hemel, wat oordeelde ik toch snel over iemand. Ik nam me voor om daar toch beter op te letten. Hartelijk nam hij na een half uurtje weer afscheid.
En als jij nog eens naar ons naaiatelier komt, word je misschien wel geadviseerd door Paul de kleermaker, zesennegentig jaren jong en zeer ervaren!

Ik leer elke dag weer bij

Afgelopen week heb ik de voorraad bekeken. Af en toe moet je op een rijtje zetten wat er verkocht is en wat er nog in huis is. Geschokt kwam ik er achter dat er drie yogamatjes weg waren. Nee! Hoe kan dat nou? Je gaat me toch niet vertellen dat iemand ze zonder te betalen heeft meegenomen?
Na de yogales hadden we het erover. Je wilt niet alle spullen achter slot en grendel zette. Je wilt er op kunnen vertrouwen dat mensen zo eerlijk zijn dat ze betalen voor wat ze willen hebben. Maar wanneer vertrouw je daar te veel op en vraag je er om dat mensen 'zomaar' wat meenemen...

Zo heb je ze nog, zo zijn ze weg...

Opeens zei een cursist: "als iemand iets van mij gestolen heeft dan geef ik het achteraf in gedachten aan die ander. Zo heb ik zelf niet meer het geveoel dat ik bestolen ben. En is die ander niet meer een dief." Wauw, daar was ik even stil van. Zo had ik het nog nooit bekeken. Door zo'n gedachtengang bespaar je jezelf en de ander veel negativiteit.
We praatten nog even verder. 'Hoeveel kost zo'n matje eigenlijk?" vroeg dezelfde cursist. "Negentien vijfennegentig" antwoordde ik. "Dan betaal ik één matje voor je. Dan heb je niet zo'n grote strop." Nu viel mijn mond helemaal open. Hoe bijzonder is dat? Ik wist echt niet meer wat ik moest zeggen.
De rest van de dag bleef ik er over nadenken. Het ging niet meer om die verdwenen matjes. Ik voelde me licht en blij door zoveel wijsheid en gulhartigheid. Dank je wel, lieve yogacursist!

Uiteindelijk komt alles goed...

Gisteren was een dag met ups en downs. Na een paar maanden hebben we besloten om te stoppen met de biologische markt. Dat was wel een 'down'. Ik heb het zo naar mijn zin gehad met al die enthousiaste mensen en die heerlijke pure biologische producten. Een beetjes weemoedig heb ik gistermiddag de markttafels weer in de garage gezet.

Zo gezellig was het dus met onze muzikale groenteman!

We zagen het natuurlijk wel aankomen. En daarom zijn we gaan nadenken over een vervolg. Na een paar inspirerende gesprekken kwamen we op het volgende uit:
We gaan beginnen met biologische-online-bestelsite. Je kunt daar voornamelijk houdbare biologische producten bestellen en ze één keer per maand in het centrum komen ophalen. Dat heeft een paar fijne voordelen:
- we kunnen de prijs laag houden (bestellen bij de groothandel, geen verzendkosten, geen personeelskosten)
- biologische producten worden bereikbaar voor heel veel mensen.
- je ontmoet mensen met dezelfde biologische interesses als je je bestelling komt afhalen.
- je helpt zelf mee om de bestel-lijn draaiende te houden.
Dat zijn een heel stel 'ups' bij elkaar. Dus uiteindelijk ben ik wel weer tevreden.
Nu gaan we een marktonderzoek doen. Want we zijn heel benieuwd of jij ook mee wilt doen. Als je ons een mail stuurt met je voor- en achternaam krijg je een berichtje als we weer een stap verder zijn. Volgens mij gaat het lukken!

Hé, opeens bedenk ik nog een 'up': volgende week hoef ik niet meer alle markttafels klaar te zetten. Ach ja, aan het einde komt alles weer goed. En als het nog niet goed is, is het nog niet het einde...