Een goede buur...

Een half jaar geleden stond ik voor het eerst in mijn eentje in het centrum. Het leek nog op de kinderopvang die het ooit geweest was. Maar dan nu heel rustig en stil. Ik stond te dromen over wat er misschien allemaal zou kunnen gebeuren.
Plotseling werd de stilte verbroken door een oorverdovende beat. De bovenburen zetten de muziek aan en het leek of de boxen vlak naast mijn oren stonden. Wat een lawaai. Als we hier ooit wilden mediteren moesten we eerst gaan isoleren. Dat was wel duidelijk.

Het plafond lijkt net een gatenkaas. Dakarai heeft er al gaten in geboord.

Na een zoektocht op internet kies ik voor geïmpregneerde papiersnippers om tussen de balken van het plafond te blazen. Het heet Easycell en ze zeggen dat je het heel makkelijk zelf kunt doen.
Vandaag wil Peter wel helpen om de isolatie aan te brengen. Ik heb bij Boels een enorme machine opgehaald die het papier losmaakt en via een lange slang in het plafond blaast.
Wat onervaren beginnen we te werken. Al doende leren we hoe het moet. Peter is de machinist. Hij staat op de ladder en bestuurt de slang. Ik ben de stoker en stop het papier erin. Ik vind het net een enorme draak die gevoerd moet worden. Op een stoel sta ik ernaast en kijk in zijn buik. Als die bijna leeg is stort ik er weer een gedeelte van het papier in. Als ik hem te veel geef dan krijgt hij last van verstopping. Dan moet ik poeren met een stok in zijn ingewanden tot hij weer op gang komt.

Ons bent zuunig: wat op de grond valt doen we weer terug in de machine.

Deze draak spuugt geen vuur maar papiersnippers. En behalve papier ook heel veel stof. Het duurt niet lang of we zijn allebei zo grijs als een duif. En het gaat maar door: uur na uur, pak papier na pak papier, neus met stof, ogen met stof. Er lijkt geen eind aan te komen.
Als een reddende engel komt om 7 uur de bovenbuurvrouw met twee kommen heerlijke soep. Daar knappen we van op. Nog een uurtje doorwerken en dan is het klaar. We vragen de buren of ze even flink de muziek aan willen zetten. Gelukkig, het scheelt een stuk. Bovendien wil ze wel rustig doen als wij beneden bv. meditatieles hebben. Dat zijn nog eens fijne buren!
Dank je wel Peter, weer een klus geklaard. Op naar de volgende!