Weer de VU

"Zeg, Katinka, we hebben ook nog kasten over in de VU. Heb je daar belangstelling voor?" Uhm, even denken. Nou, we hebben een kelder en een garage. Daar gaan we vast spullen opbergen. "Ja, daar heb ik wel belangstelling voor." Het was duidelijk een vraag waar ik niet eerder over nagedacht had.
Maar stellingkasten (want daar ging het om) zijn natuurlijk superhandig. "Hoeveel meter wil je hebben? ". Uhm, weer even denken. Ik had de garage nog niet eens van binnen gezien. Maar afgaand op een plattegrondje berekende ik de maten en stuurde ze naar Nina, de verhuiscoördinator van de VU. 'Doe maar veel', dacht ik erbij. Gelukkig mochten de kasten nog even op de VU blijven. Ik had geen sleutel van de garage dus waar zou je dat moeten laten?

Overal staan planken...

Gisteren belde Arjan mij op (weet je nog, van de vorige verhuizing op de VU). "De kasten moeten nu opgehaald." Pardon, hoezo nu? Nu in de zin van nu, op dit moment? "Ja, want we hebben de bus verkocht en die moet morgen afgeleverd worden." Arjan en Wilma willen samen wel de kasten ophalen maar dat kan alleen als ze de grote bus nog hebben. Oké dan. 'Nu' zal het zijn. En de volgende ochtend vóór de yogales komt Wilma om de bus weer uit te laden.



Nog meer planken en een prachtig kastje, het 'fietsenmakerskastje'

Dus vanmorgen om half acht sta ik met de dauw nog op mijn ogen in het centrum. Wilma komt voorrijden en we gaan uitladen. Plank na plank na plank... Mijn hemel, er komt geen einde aan. 'Kijk uit met wat je wenst', wordt er wel eens gezegd. 'Soms krijg je waar je om vraagt'. Volgens mij hebben we genoeg kasten voor de hele Doormanlaan. Zelfs als de achterbak leeg is liggen er nog planken in de cabine... Een uur lang sjouwen we stug door. De warming-up hebben we voor vandaag wel weer gehad.Niet helemaal okselfris komen we precies op tijd bij de yogales aan. Ik heb Wilma een extra ontspannende les beloofd. Dat heeft ze wel verdiend na al dat sjouwen. We doen de 'Viparita Karani', de omgekeerde houding. Hèhè, daar kom je van bij.

Hup, benen in de lucht en ontspannen maar

Straks heb ik een afspraak met Erik, timmerman en opzichter. Hij denkt dat het centrum nog helemaal leeg is zodat hij kan verbouwen. Ik weet nog niet hoe ik het hem zal zeggen...