Inspiratie dagen

Ja, wat wil je nou Katinka? Je zegt dat je niet meer gaat bloggen en dan verschijnt er binnen de korste keren weer een bericht! Nou dat komt omdat het nu wel heel praktisch is om jullie op de hoogte te brengen van onze ‘inspiratiedagen’!

Op 13 en 14 september organiseren we nl. een gezellige markt waar je je kunt oriënteren op wat je de komende maanden wilt doen. Er zijn informatiestands, workshops en lezingen. En er is een divers aanbod zoals massage, homeopathie, tarot, haptonomie, beeldende therapie en nog veel meer.  Wil je even lekker zitten dan is er een terras achter het centrum. De berichten voorspellen heerlijk weer!

Voor € 5,00 kun je naar binnen en krijg je een kop heerlijke biologische koffie of thee erbij. De kaarten kun je (hier) van te voren bestellen maar ook aan de deur verkrijgen.

De workshops en lezingen zijn gratis en op zaterdag kun  je oa. aan de volgende meedoen:

11 uur   Philomeen Vernooij        beeldende therapie     

12 uur   Gien van Calker               babymassage
13 uur   Linde Terlingen               coaching
14 uur   Maaike Tamis                  haptonomie
15 uur   Saskia Caviet                    tarot
Karina Hoed is de hele dag aanwezig om readings te geven.

En op zondag:
11 uur  Dennis Knijn                    meditatietraining
13 uur  Resa Oomen                    dans therapie
14 uur  Maaike Tamis                  mindfulnes
15 uur  Mireille de Roo               liv! levenscoaching
         

We hebben er met z’n allen enorm veel zin in en we hopen dat jij, die dit nu leest, hetzelfde voelt. Neem je vriend(innen) mee en maak er een gezellige dag van!

Tot ziens in het Centrum voor Gezond zijn!

Katinka

Van grijs naar groen

Je vindt ze overal: adviseurs voor een succesvol bedrijf. Er zijn legio theoriën maar over één ding zijn ze het eens. Je móet op de digitale snelweg. Zo niet, dan ga je te langzaam en lig je er uit. En dat wil je niet. Dus ik heb goed opgelet en dacht 'dat zal me niet gebeuren'.
Ik heb een website, een blog, ik facebook, ik twitter... En ik word er helemaal tureluurs van. Wat een gedoe, wat een verplichtingen. Ik wil helemaal niet achter de computer. Maar ja, de adviseurs adviseren en ze hebben vast gelijk. We leven nou eenmaal niet meer in het tijdperk van paard en wagen. Dus ik tweet en ik blog en ik, pffff.

Al die nulletjes en eentjes dansen in mijn hoofd. Pffff

Vlak voor de zomer ging mijn pc stuk. Paniek in de tent. Ik sta met pech langs de digitale snelweg en als ik niet oplet dan lig ik er uit. En dat wil ik niet.
Nou ja, het valt uiteindelijk wel mee. Verplichte rust is ook wel fijn en na twee weken ben ik weer online. Dan komt de vakantie en kies ik vrijwillig voor rust. Ik neem de ruimte en de tijd om in mijn binnenste ik te voelen wat werkelijk goed is om te doen. En om niet te doen.

Weer tijd om mijn tuintje te onderhouden en heilzame ayurvedische gerichten te koken. Heerlijk! 

Het wereldwijde web hoort er nou eenmaal bij. Veel mensen halen hun informatie daar. Dus is het logisch en klantvriendelijk om een website te hebben. Die blijft. Elke week maak ik een nieuwsbrief om mensen op de hoogte te houden van wat er de komende week gaat gebeuren. Dat is praktisch en zinvol. Dus die blijft ook. Maar het blog, facebook en twitter? Dat laat ik los. Vanuit het idee dat als mensen geïnteresserd zijn in het centrum ze gewoon gezellig langskomen of even bellen. Desnoods mailen. Want dat is waar wij voor gaan: echt menselijk contact, van hart tot hart.
Dus lieve mensen, dit is vooralsnog mijn laatste blog. Bij deze zijn jullie allemaal van harte uitgenodigd om zelf, in persoon, in het centrum langs te komen. Ik vertel jullie met plezier de laatste nieuwtjes. En wil je wekelijks de nieuwsbrief ontvangen? Dan kun je je hier inschrijven (onderaan de pagina).

Graag tot ziens in het Centrum voor Gezond Zijn.
Hartelijke groet, Katinka

Geen vieze luchtjes meer

Ik moet iets intiems vertellen. Nee, schrik niet. Het blijft netjes. Ik kan nl. niet tegen deodorant. In de loop van de jaren heb ik echt alle soorten geprobeerd maar het blijft problemen geven. Dat merken zoals Vogue en Axe ongezond zijn is algemeen bekend. Maar zelfs een zoutstick is me al te veel dus ik ga zonder deo door het leven. (nooit gemerkt? ;-)) Het is goed te doen hoor. Voor de zekerheid een eko-baby-schoonmaak doekje in mijn tas en klaar is Kees.

Tot ik laatst op een artikel stuitte over baksoda. Ook wel dubbelkoolzure soda of sodium bicarbonaat genoemd.  Niet te verwarren met bakpoeder dat een mengsel is van baksoda en andere stofjes of schoonmaaksoda dat je gebruikt om vet op te lossen of de gootsteen te ontstoppen. Je kent het wel, dat witte poeder dat helpt om je cake te laten rijzen. 

Je hebt allerlei soorten: duur of goedkoop, natuurlijk of chemisch. Je snapt waar mijn voorkeur naar uitgaat...

Het artikel dat ik las ging over de andere eigenschappen van baksoda. Je kunt er nl. ook heel goed mee schoonmaken. Je kunt er zelfs allerlei commerciële, chemische schoonmaakmiddelen mee vervangen. Maar je kunt er bv. ook je haren mee wassen. Echt! Ik doe het nu ook. Gewone shampoo maakt je haren zo schoon dat je de natuurlijke beschermlaag van je haren weg wast. Daardoor denkt je hoofdhuid dat je haren te droog zijn en gaat extra vet aanmaken. Het gevolg? Extra snel vet haar waardoor je je haren weer moet wassen... En zo helpen die shampoos je van de regen in de drup. Baksoda werkt zo niet. Het maakt wel schoon maar verwijdert niet al het vet. Baksoda komt gewoon in de natuur voor en geeft geen problemen met afbreken. Dus je laat niet allemaal onverwijderbare plastic deeltjes achter in het milieu. Grote pluspunten.

Maar ik begon dit stukje met mijn oksels. Want dat vindt ik nog het grootste voordeel. Je kun dus ook baksoda op (of onder) je oksels doen. Want baksoda neutraliseert vieze luchtjes. Dat ben ik natuurlijk ook meteen gaan proberen. Want je moet de dingen wel eerst zelf ervaren voordat je het nieuws gaat verspreiden. En het werkt! Zelfs de afgelopen dagen dat het zo warm was, bleef ik nog okselfris. En het allerbelangrijkste: het sluit je zweetkliertjes niet af. En ik kan het ongestraft gebruiken. 

Dus laat je niet gek maken door al die reclames. Haal baksoda in huis voor 1001 mens- en natuurvriendelijke mogelijkheden. Van cake tot oksels. Als dat niet multifunctioneel is!

Innerlijk werk

"Ik wil het heel graag maar het lukt maar niet". Klinkt dat bekend?
Ik heb het de afgelopen weken al van meerdere mensen gehoord. We hebben allemaal plannen en we willen zo graag. Maar hoe komt het nou dat je ergens blijft 'hangen'? Onderweg van het idee in je hoofd naar de werkelijkheid stokt het ergens en je weet niet waarom.
Volgens mij komt dat door je innerlijke negatieve overtuigingen. Meestal komen die voort uit negatieve gevoelens en emoties. En hoe kom je daar dan eigenlijk aan? Want toen je geboren werd was je (op een enkeling na) blij en vol van vertrouwen.
Ach, we kennen allemaal de situaties waarin je (meestal als kind) niet in je kracht en schoonheid werd gezien. En om te overleven heb je een heel patroon van gevoelens, gedachten en gedragingen gecreëerd. Op dat moment heel nuttig want als kind ben je nou eenmaal afhankelijk van anderen. Je laat je waarheid en kracht los om te zorgen dat je geaccepteerd wordt en dat er voor je gezorgd wordt. Maar nu je volwassen bent zijn die patronen overbodig en mag je ze loslaten. Alleen zijn oude patronen vaak zo'n gewoonte geworden dat je niet eens meer in de gaten hebt dat het partronen zijn. Totdat je last krijgt van iets. Van je buik of je rug, van emoties, relaties of je werk. Of van een plan dat maar niet werkelijkheid wil worden. Een onbegrijpelijke last want er lijkt verder niks aan de hand te zijn. Er is dus pijn of ongemak voor nodig om achter een patroon te komen en je bewustzijn een bepaalde kant op te sturen. Want je ziel wil altijd terug naar jouw bron, naar jouw oorsprong. Volgens mij draait het daar om in ons leven. Dat je de weg terugvindt naar het midden van jezelf. Naar je innerlijke kracht en waardigheid.
Als we allemaal vanuit het midden van onszelf zouden leven zou de wereld er heel anders uit zien. Dan zouden we onze eigen pijn niet doorgeven aan anderen. Dan zouden we anderen respecteren omdat we onszelf respecteren.
En als je vaste grond gevonden hebt in het midden van jezelf dan lukt het plan opeens wel. Dan weet je precies wat je wilt en hoe je het wilt. Dan werkt het universum op alle mogelijke manieren mee.
Want hoe meer wij terugkomen naar het midden van onszelf, hoe harder de engelen staan te jubelen in de hemel!

Hoezo een biologische bestelsite

"Heb je dat altijd al willen doen?", vroeg een vriendin aan mij. "Heb je altijd al een biologische bestelsite willen hebben?" Nou nee. Ik lag niet als kind al te dromen van een Vrolijke Framboos. Ik heb wel altijd de behoefte gehad om voor mensen te zorgen. Dat ze zich goed voelen en gerespecteerd en gewaardeerd. Daar moet je trouwens mee uitkijken want voor je het weet schiet je door van zorgen voor naar zorgen maken om. Mijn kinderen weten daar alles van. "Je bent weer overprotective" zeggen ze dan. Oeps...

Nu nog een logo maken. Er staan genoeg plaatjes op internet dus dat komt wel goed.

Maar ik dwaal af. Toen ik drie kleine kinderen had wilde ik heel graag biologisch eten. En dat kon niet want het was veel te duur. Ik heb me toen vaak vervelend gevoeld omdat ik mijn kinderen niet de kwaliteit kon geven die ik zo graag wilde. Met een andere moeder samen hebben we geprobeerd om een soort voedselcollectief te beginnen maar het is toen niet gelukt. Te onwetend, te onzeker en te druk. Het was gewoonweg niet het goeie moment.

De afgelopen maanden kwam het idee weer terug. Zeker ook door het ontstaan van de Groenteclub. Blijkbaar kon zoiets wel. En wat de Groenteclub op het gebied van groente doet, wil ik met houdbare waren doen. Winst maken op producten is niet nodig. Als de kosten maar gedekt zijn. De winst zit hem erin dat nog meer mensen het Centrum voor Gezond Zijn gaan ontdekken en bezoeken.
En hoe leuk is het dat heel veel mensen nu wel biologische producten kunnen kopen. Ook degenen met een kleine beurs. Want het scheelt soms tot wel 30 % in prijs!

Nu is het wel het goeie moment. Ik ben niet meer onzeker of onwetend of te druk. Haha, dat laatste is niet waar. Maar de Vrolijke Framboos bestaat bij de gratie van samenwerking. Ik heb er alle vertrouwen in dat het gaat lukken. En veel biologische handen maken licht werk...

Vandaag koken de kinderen!

Wat hebben wij eigenlijk in de vakantie te bieden? Meestal richten we ons op volwassenen. Maar in de vakantie zijn de kinderen thuis en  willen we iets aanbieden waar iedereen wat aan heeft. Dus liet ik mijn gedachten de vrije loop en praatte erover met andere 'denktanks'. Uiteindelijk bleven er een paar ideeën over. Wat denk je van het volgende:
Het is vakantie en de kinderen zijn thuis. Je wilt iets gezelligs gaan doen maar de keuken moet gedweild en je hebt je partner al een tijd niet echt gesproken (of zoiets). Dan kun je dit doen: je brengt je kinderen (tussen 8 en 12 jaar) naar het Centrum voor Gezond Zijn. Daar gaan ze samen met Navanita een heerlijke maaltijd bereiden. Er wordt geraspt, geroerd, gebakken en gekookt.

Zo lekker wordt het dus!

Natuurlijk biologisch én vegetarisch. Jij gaat ondertussen doen wat je al zo'n tijd wilt doen. Of misschien ga je wel helemaal niks doen ;-) En om zes uur kom je met de rest van het gezin naar het centrum om daar samen met je trotse kokskinderen een heerlijk diner te genieten.
Volgens mij is iedereen dan blij, toch?
De kinderen krijgen de recepten mee naar huis zodat ze thuis ook nog eens smakelijk aan de gang kunnen. In de agenda zie je op welke dagen jij en vooral je kinderen kunnen komen. Ik ga zeker eens mijn neus om het hoekje van de deur steken. Al is het alleen maar om te ruiken wat voor lekkers ze nu weer gekookt hebben...

Een bijzondere ontmoeting

Elke tweede maandagmiddag van de maand is het naaiatelier in het centrum. Dan kunnen mensen hun naai- en verstelwerk meenemen en het op de naaimachine bij ons afmaken. Dan werk je eindelijk die stapel weg en is het praktisch en gezellig tegelijk. Afgelopen maandag was het weer zo ver. Maar ik was helemaal vergeten dat het tweede Pinksterdag was. Dus ik was er wel maar verwachtte geen bezoekers.

Eindelijk al die klusjes weer gedaan...

Toch stapte er om één uur een meneer naar binnen. Een oudere, net geklede heer met een vriendelijk gezicht. 'O jee', dacht ik, 'die heeft het verkeerd begrepen. Hij denkt vast dat hij hier zijn spullen af kan leveren en dat ik het voor hem ga maken.' We gingen even zitten met een kopje thee. En hij begon te vertellen. Dat hij zesennegentig was en dat hij sinds kort in Naarden woonde. Nee, hij had geen verstelwerk bij zich. Misschien de volgende keer. Hij kon op een naaimachine wel een beetje de weg vinden. Hij had per slot van rekening jaren op tafel gezeten.
'Huh? Op tafel gezeten?'
Deze meneer was lang geleden kleermaker geweest en had dus uren in kleermakerzit op tafel zitten naaien! Of ik de 'ik en jij steek' en de kettingsteek wel kende. Of wist wat pikeren was.

Ken jij ze nog? Paul de kleermaker wel hoor!

Hij kwam dus helemaal niet zijn verstelwerk afleveren. Hij kwam juist kijken of hij mensen advies kon geven omdat hij vijfentwintig jaar kleermaker was geweest! Mijn hemel, wat oordeelde ik toch snel over iemand. Ik nam me voor om daar toch beter op te letten. Hartelijk nam hij na een half uurtje weer afscheid.
En als jij nog eens naar ons naaiatelier komt, word je misschien wel geadviseerd door Paul de kleermaker, zesennegentig jaren jong en zeer ervaren!

Ik leer elke dag weer bij

Afgelopen week heb ik de voorraad bekeken. Af en toe moet je op een rijtje zetten wat er verkocht is en wat er nog in huis is. Geschokt kwam ik er achter dat er drie yogamatjes weg waren. Nee! Hoe kan dat nou? Je gaat me toch niet vertellen dat iemand ze zonder te betalen heeft meegenomen?
Na de yogales hadden we het erover. Je wilt niet alle spullen achter slot en grendel zette. Je wilt er op kunnen vertrouwen dat mensen zo eerlijk zijn dat ze betalen voor wat ze willen hebben. Maar wanneer vertrouw je daar te veel op en vraag je er om dat mensen 'zomaar' wat meenemen...

Zo heb je ze nog, zo zijn ze weg...

Opeens zei een cursist: "als iemand iets van mij gestolen heeft dan geef ik het achteraf in gedachten aan die ander. Zo heb ik zelf niet meer het geveoel dat ik bestolen ben. En is die ander niet meer een dief." Wauw, daar was ik even stil van. Zo had ik het nog nooit bekeken. Door zo'n gedachtengang bespaar je jezelf en de ander veel negativiteit.
We praatten nog even verder. 'Hoeveel kost zo'n matje eigenlijk?" vroeg dezelfde cursist. "Negentien vijfennegentig" antwoordde ik. "Dan betaal ik één matje voor je. Dan heb je niet zo'n grote strop." Nu viel mijn mond helemaal open. Hoe bijzonder is dat? Ik wist echt niet meer wat ik moest zeggen.
De rest van de dag bleef ik er over nadenken. Het ging niet meer om die verdwenen matjes. Ik voelde me licht en blij door zoveel wijsheid en gulhartigheid. Dank je wel, lieve yogacursist!

Uiteindelijk komt alles goed...

Gisteren was een dag met ups en downs. Na een paar maanden hebben we besloten om te stoppen met de biologische markt. Dat was wel een 'down'. Ik heb het zo naar mijn zin gehad met al die enthousiaste mensen en die heerlijke pure biologische producten. Een beetjes weemoedig heb ik gistermiddag de markttafels weer in de garage gezet.

Zo gezellig was het dus met onze muzikale groenteman!

We zagen het natuurlijk wel aankomen. En daarom zijn we gaan nadenken over een vervolg. Na een paar inspirerende gesprekken kwamen we op het volgende uit:
We gaan beginnen met biologische-online-bestelsite. Je kunt daar voornamelijk houdbare biologische producten bestellen en ze één keer per maand in het centrum komen ophalen. Dat heeft een paar fijne voordelen:
- we kunnen de prijs laag houden (bestellen bij de groothandel, geen verzendkosten, geen personeelskosten)
- biologische producten worden bereikbaar voor heel veel mensen.
- je ontmoet mensen met dezelfde biologische interesses als je je bestelling komt afhalen.
- je helpt zelf mee om de bestel-lijn draaiende te houden.
Dat zijn een heel stel 'ups' bij elkaar. Dus uiteindelijk ben ik wel weer tevreden.
Nu gaan we een marktonderzoek doen. Want we zijn heel benieuwd of jij ook mee wilt doen. Als je ons een mail stuurt met je voor- en achternaam krijg je een berichtje als we weer een stap verder zijn. Volgens mij gaat het lukken!

Hé, opeens bedenk ik nog een 'up': volgende week hoef ik niet meer alle markttafels klaar te zetten. Ach ja, aan het einde komt alles weer goed. En als het nog niet goed is, is het nog niet het einde...

Totale ontspanning

Nou, dat is lang geleden. Mijn laatste blog was in januari! Sinds die keer is er heel wat gebeurd. Als hoogtepunt natuurlijk de opening op 9 februari 2014. Wat een feest was dat.
Elke maand is er een keur aan activiteiten in het centrum. Ik kan niet eens alles persoonlijk bijwonen. Dat zou gewoon te veel zijn.
Maar gisteravond was ik bij de klankschaalavond van Iwan Boersma. Na een drukke marktdag was ik wel toe aan wat ontspanning. Iwan had de zaal ingericht met een grote cirkel van klankschalen en we mochten simpelweg gaan liggen onder een dekentje (dat alleen al was heerlijk!).

Elke klankschaal heeft zijn eigen geluid...

Als eerste klinken de enorme klankschalen met hun diepe geluid. Wauw, dat houdt me wel bij de les. Terwijl Iwan de schalen bespeelt merk ik dat er geen ritme of melodie in zit zoals bij 'gewone' muziek. Heb ik daar last van? Nee, eigenlijk niet. Het is meer als in de natuur. Daar weet je ook niet wanneer of wat een vogeltje gaat zingen. Het maakt dat ik mijn verwachting loslaat en alles over me heen laat komen. Het duurt even voordat mijn hoofd tot rust komt. En dan verdwijn ik in de eindeloze ruimte waar ik geen last heb van dagelijkse beslommeringen maar één word met de klanken in en om me heen.

Geen gedachten, geen beelden of woorden. Alleen maar 'zijn'

Iwan klingelt ons na een uur wakker met een windgong. Als het daarna stil wordt is het echt stil. Zowel binnen in me als om me heen. Een kopje thee helpt om helemaal wakker te worden. En dan krijgen we nog een toetje: een klankschaal-voet-massage. De trilling trekt van mijn voetzolen zo door naar mijn kruintje. Wat een genot. Heerlijk ontspannen ga ik weer naar huis.
Ik denk dat ik Iwan maar snel weer ga bellen. Voor een volgend klankschaalbad in juni.

Heinz heeft de juiste papieren

In Bussum had ik papier gevonden voor de lampekappen. Tenminste dat dacht ik. Het had mooi reliëf, de juiste kleur en het was strak te vouwen. Maar jammergenoeg bleek het te dik. Het licht scheen er niet genoeg doorheen dus ik moest opnieuw gaan zoeken. "Dan moet je echt naar Vlieger gaan aan de Amstel in Amsterdam" zei Jurianne, "je neemt de trein en de tram, dan ben je er zo."
Oké, ik ga naar Amsterdam dacht ik. Maar het openbaar vervoer ligt me niet zo. Bovendien ga ik straks met een flink pak papier van groot formaat weer terug en ik zie me al sjouwen naar de tram en de trein. Nee, ik ga wel even met de auto.

Papier in alle soorten en maten, zo veel...

De reis gaat vlot en de route is makkelijk. Zie je wel, denk ik terwijl ik over de Amstel rijd, makkie! Eigenlijk wel leuk om weer eens in Amsterdam te rijden. Plotseling kom ik langs nummer 34. Oei, nu moet ik parkeren. Ik minder m'n vaart en meteen beginnen ze achter me te toeteren. Waar moet ik nou naartoe? Ik kan niet anders dan doorrijden. Geen parkeerplek te vinden. Verder naar het Rokin en de Dam. Ik heb geen idee meer waar ik naartoe rijd. Als ik nou maar steeds linksaf sla dan kom ik toch weer op de Amstel? Echt niet... Dan maar op m'n gevoel. Dwars over de amsterdamse grachten. Op goed geluk zet ik mijn auto op de Herengracht. En wat blijkt? Ik sta op 10 minuten lopen van de winkel!
Daar aangekomen kijk ik mijn ogen uit. Zo veel soorten papier. Een vriendelijke mevrouw wijst me naar de juiste kast. En daar vind ik het: prachtig creme papier met en gouden fliedertje erin, goed te vouwen èn mooi doorschijnend. Ja hoor, dat neem ik mee naar huis.

Lampen vouwen is heel precies werk maar Heinz kan dat wel!

Vrolijk wandel ik weer naar de auto. Niks sjouwen met een groot formaat papier. Het zit gewoon opgerold in een plastic tasje. Eigenlijk had je gelijk Jurianne, de volgende keer ga ik met de trein.
Mijn geluk kan helemaal niet op als blijkt dat Heinz de lampen wil gaan vouwen. Denk niet dat ik de verkeerde foto heb geplaatst. Heinz kan ook fantastisch viool spelen. Ik was alleen vergeten een foto te maken terwijl hij zat te vouwen ;-)

Energie anders

Mijn zwager werkt met energie. Ja, ik werk ook met energie in de yogalessen maar dat is anders. Hij zit in de hoek van de duurzame energie. Bijzondere windmolens en groene stroom en zo. Daar weet hij alles van. Dus toen ik me bezig ging houden met gas en licht voor het centrum heb ik eerst even met hem overlegd. Hij zat meteen op zijn praatstoel. "Je kunt een warmtepomp installeren en vloerverwarming en ... ". Hij zou me wel een offerte sturen.

Energie uit wind of water

"Ja Herman, dat is allemaal prachtig en duurzaam maar dat kan Bruin nog niet trekken. En het centrum ook niet. Dus die offerte stop ik in een la en als we een paar jaar draaien en een spaarpotje hebben dan gaan we er wel weer mee verder." Ik had het graag gedaan maar het zat er echt niet in.
Ondertussen kwam ik via Herman wel bij een soort van 'energie-bemiddelaar'. Ik wist niet eens dat het bestond. Hij zoekt uit wat in een bepaald geval de beste aanbieder is en regelt de hele aanmelding en overstap. Dat kost je niks. En aan het einde van de contractperiode neemt hij vanzelf weer contact met je op voor de volgende periode. Ideaal! Zo zitten we nu dus bij de beste aanbieder voor groen gas en groene stroom. En zonder gezoek en gedoe.
Bovendien levert hij de nieuwste ledlampen. En tegenwoordig kun je ze ook in warme kleuren krijgen. Dus behalve gezond en duurzaam zijn ze nu ook 'mooi'.

Een mooie ledlamp met een papieren kap. Wat vind je van dit proefmodel?

Maar het allermooiste worden de lampen natuurlijk als er ook een mooie kap omheem zit. En die gaan we zelf vouwen van papier. Ik heb al zitten oefenen. Leuk werk hoor. En heel precies. Dat is dan weer goed voor mijn concentratievermogen. Maandag ga ik naar een prachtige papierwinkel in Amsterdam om het papier uit te zoeken. Ik ben zoo benieuwd wat jullie er straks van vinden! Ik houd je op de hoogte.

Een goede buur...

Een half jaar geleden stond ik voor het eerst in mijn eentje in het centrum. Het leek nog op de kinderopvang die het ooit geweest was. Maar dan nu heel rustig en stil. Ik stond te dromen over wat er misschien allemaal zou kunnen gebeuren.
Plotseling werd de stilte verbroken door een oorverdovende beat. De bovenburen zetten de muziek aan en het leek of de boxen vlak naast mijn oren stonden. Wat een lawaai. Als we hier ooit wilden mediteren moesten we eerst gaan isoleren. Dat was wel duidelijk.

Het plafond lijkt net een gatenkaas. Dakarai heeft er al gaten in geboord.

Na een zoektocht op internet kies ik voor geïmpregneerde papiersnippers om tussen de balken van het plafond te blazen. Het heet Easycell en ze zeggen dat je het heel makkelijk zelf kunt doen.
Vandaag wil Peter wel helpen om de isolatie aan te brengen. Ik heb bij Boels een enorme machine opgehaald die het papier losmaakt en via een lange slang in het plafond blaast.
Wat onervaren beginnen we te werken. Al doende leren we hoe het moet. Peter is de machinist. Hij staat op de ladder en bestuurt de slang. Ik ben de stoker en stop het papier erin. Ik vind het net een enorme draak die gevoerd moet worden. Op een stoel sta ik ernaast en kijk in zijn buik. Als die bijna leeg is stort ik er weer een gedeelte van het papier in. Als ik hem te veel geef dan krijgt hij last van verstopping. Dan moet ik poeren met een stok in zijn ingewanden tot hij weer op gang komt.

Ons bent zuunig: wat op de grond valt doen we weer terug in de machine.

Deze draak spuugt geen vuur maar papiersnippers. En behalve papier ook heel veel stof. Het duurt niet lang of we zijn allebei zo grijs als een duif. En het gaat maar door: uur na uur, pak papier na pak papier, neus met stof, ogen met stof. Er lijkt geen eind aan te komen.
Als een reddende engel komt om 7 uur de bovenbuurvrouw met twee kommen heerlijke soep. Daar knappen we van op. Nog een uurtje doorwerken en dan is het klaar. We vragen de buren of ze even flink de muziek aan willen zetten. Gelukkig, het scheelt een stuk. Bovendien wil ze wel rustig doen als wij beneden bv. meditatieles hebben. Dat zijn nog eens fijne buren!
Dank je wel Peter, weer een klus geklaard. Op naar de volgende!